Modlimy się za wszystkich pomordowanych na terenie naszego klasztoru –
– wypowiadamy te słowa każdego dnia w wieczornej modlitwie za zmarłych, wspominając wszystkich, którzy tutaj cierpieli i stracili życie w okresie, gdy klasztor zamieniono na więzienie.
W tych dniach przypada bolesna rocznica wydarzeń,
które na terenie więzienia miały miejsce w 1945 roku.
To były ostatnie dni II wojny światowej. Wojska niemieckie wycofywały się z Sierpca przed zbliżającym się frontem wojsk radzieckich. W nocy z 18 na 19 stycznia Niemcy likwidując więzienie wymordowali przetrzymywanych w nim Polaków. Dla zatarcia śladów podpalono ciała i wysadzono budynek. Z nastaniem nowego dnia na teren więzienia weszli żołnierze radzieccy i oddziały powołanej wtedy do istnienia polskiej milicji. Doszło do kolejnej zbrodni.
W odwecie za zamordowanych polskich więźniów dokonywano okrutnych egzekucji na rodzinach niemieckich osadników z okolic Sierpca.
Ogrom cierpienia. Bezmiar bólu, krzywdy i niesprawiedliwości.
Piekło jakie człowiek może zgotować drugiemu człowiekowi.
Wspomnienia tamtych wydarzeń zawarte są w umieszczonych poniżej tekstach.
Więzienie w Sierpcu | Stary Sierpc online
Dni nadziei i grozy – Ks. Ksawery Ziemiecki – wspomnienia
W 1947 roku do Sierpca przybyła wspólnota sióstr benedyktynek. Przyszły
z Nieświeża, zamieszkały na terenie dawnego benedyktyńskiego Opactwa, aby po ponad półwiecznej przerwie na nowo wypełnić to miejsce modlitewną obecnością.
Opatrzność Boża sprawiła, że miejsce martyrologii stało się miejscem nieustannej modlitwy.
Dzisiaj zapalając znicze przy krzyżu, w klasztornym ogrodzie – który w symboliczny sposób upamiętnia wszystkie ofiary tamtego okrutnego czasu – modlimy się o radość życia wiecznego dla nich, a dla nas żyjących prosimy o łaskę, aby ofiara tylu niewinnych ludzkich istnień wyjednała nam dar pokoju.
