Oblaci benedyktyńscy

„Pośród barwnej różnorodności duchowości, jakie istnieją w Kościele, benedyktyńska jest jedną z najstarszych. Benedykt napisał swoją Regułę dla mnichów w pierwszej połowie VI w. Ale ten „podręcznik sprawnego zarządzania” – mówiąc językiem dzisiejszym – okazał się przydatny w ukierunkowaniu życia tysięcy mnichów i mniszek, oraz co najmniej takiej samej rzeszy ludzi świeckich”.

„Osoby, które nie mają powołania monastycznego, ale pragną na swojej drodze życia podjąć ten sam program mają możliwość zostać oblatami benedyktyńskimi (oblatio = oddanie, ofiarowanie, poświęcenie). Jest to forma życia, w której człowiek nie zmieniając swego stanu, wiążąc się z konkretną wspólnotą benedyktyńską, przyrzeka w codzienności tą samą Regułą, co mnisi żyjący w klasztorze.

Codzienne życie oblata oparte jest na trzech ślubach monastycznych:

– stabilitas, które możemy przetłumaczyć – nie odchodź od tego, czemu się poświęciłeś i co absorbuje cię tu i teraz,

– conversatio morum – oznacza nieustanne i codzienne poprawianie małymi krokami swojego podejścia do życia i jego stylu,

– i wreszcie obedientia – czyli sztuka uważnego słuchania i odpowiadania z serca swoim życiem”.

/cytaty: Derkse Wil, Reguła św. Benedykta dla początkujących. Duchowość w życiu codziennym.
Wydawnictwo Benedyktynów, Tyniec 2008/

 

Wil Derkse, oblat benedyktyński opactwa św. Willibrorda w Doetinchem w Holandii, jest dyrektorem i profesorem Fundacji Radboud Uniwersytetu Eindhoven. Był członkiem zarządu European Society for the Study of Sciens and Theology (ESS – SAT), którego konferencje odbywają się co dwa lata. W 1996 r. konferencja odbyła się w Krakowie.